Na mijn wedstrijd van gisteren (1-0 gewonnen, ‘die nummer 5 geeft nooit op en moeten
we altijd laten spelen’) ging ik samen met de clown van FC León bier drinken om de
laatste minuten van het nationale elftal (‘la decepción’ ipv selección) te kijken. Die match tegen Colombia boeide natuurlijk niemand; ‘we verliezen toch’. Leuker is om in het
Goffertzicht van Guanajuato de boel eens goed te observeren. Zo zag ik onschuldige maar uitstekend innemende jongeren het spelletje toque toque spelen. Het concept is niet heel ingewikkeld: een louche
kerel, type rozenverkoper, treedt een bar binnen met een apparaatje en twee metalen handvatten aan een snoer. Twee stoere jungskes nemen ieder een heft en vervolgens
geven de groepsleden elkaar de hand. De als een kampbewaker lachende verkoper draait dan aan een knopje waarmee hij het voltage langzaam omhoog gooit en wie als eerste loslaat moet een rondje geven. 'Jeuj, super lachen, zuipen! En geef die capo 10 peso fooi!' Doet iedereen hier dan aan mee? Navraag bij wat
vrienden leverde een bevestigend antwoord op... Mexicaanse gezelligheid, ¡cabrones!
NB. Ik durfde geen foto of film te maken met mijn eigen camera. Hoewel de groep spelende kinderen bestond uit breezersletjes en puberende jochies, was er ook aardig wat volk op de been waarvoor een cameraatje reden genoeg is om prullaria van echt gevaarlijk metaal uit de broek te toveren.
NB. Ik durfde geen foto of film te maken met mijn eigen camera. Hoewel de groep spelende kinderen bestond uit breezersletjes en puberende jochies, was er ook aardig wat volk op de been waarvoor een cameraatje reden genoeg is om prullaria van echt gevaarlijk metaal uit de broek te toveren.